Reis naar Kenia

Begin 2011 maakte ik een reis naar Kenia, als lid van de Hick Foundation. 

Als je voor het eerst een trip naar de Derde Wereld maakt, is er vooral één ding dat je het meest opvalt: de armoede. Mensen die in krotten wonen, nauwelijks iets te eten hebben, onder slechte hygiënische condities leven en een levensverwachting van 46 jaar hebben. Maar na een paar dagen stelde ik mezelf de volgende vraag: hoe komt het toch dat ondanks die omstandigheden de mensen in Kenia veel vrolijker en onbezorgder door het leven lijken te gaan dan wij?

Sinds een jaar ben ik bij de Hick Foundation, een stichting die opkomt voor gehandicapte en weeskinderen in Kenia. Ik heb de afgelopen twee weken kennis gemaakt met onze contactpersonen aldaar (twee Nederlanders die zich er definitief hebben gevestigd) en heel veel foto’s gemaakt die we kunnen gebruiken bij het maken van nieuwe brochures en folders. Veertien dagen in een totaal andere wereld dan de onze, maar waar ik gegrepen werd door de oneindige creativiteit van mensen om in barre omstandigheden er toch het beste van te maken. Er zijn nauwelijks verzekeringen, 1 op de 4 mensen heeft HIV en water is er schaars. Het motto in Kenia lijkt te zijn: “Als het niet kan zoals het moet, dan moet het maar zoals het kan”. Chaos is de norm en het leven is de weg.

Hick-voorman Adam Adams (links) overlegt met de Masai.

De oprichter van onze stichting komt al twintig jaar in Kenia, en is zo door het land gegrepen dat hij eenmaal terug in Nederland altijd een paar maanden nodig heeft om weer te wennen aan onze hectiek. Kenianen maken het zichzelf niet zo moeilijk, ze doen het kalm aan en morgen is er weer een dag. Ze zijn goed in het improviseren als dingen niet zo lopen als verwacht en repareren spullen zelf als er iets kapot is. Zelfs mensen met twee linkerhanden worden in Kenia min of meer gedwongen door de omstandigheden om toch handige klussers te worden.

Koeien en geiten lopen gewoon langs de weg en eten van de grond en uit vuilniszakken. Reden genoeg voor mij om tijdelijk vegetariër te worden. Vooral een bezoekje aan het plaatselijke slachthuis liet zien dat hygiëne hier nog niet is uitgevonden.

De Hick ondersteunt mensen met een handicap in Kenia.

In Kenia worden vogelhuisjes gemaakt vanuit een kokosnoot. Onze stichting verkoopt deze in Nederland en de opbrengst gaat naar gehandicapten en weeskinderen.

Het is belangrijk dat gehandicapten ook een leven kunnen opbouwen, of dat nu in Kenia is of in Nederland. Het probleem is dat er in Afrika eigenlijk geen geld voor deze mensen is, en ze normaliter buiten de boot vallen. Sommige mensen hielden uit schaamte hun kind tot hun 30e schuil in huis. Door hulp van westerse landen kunnen er toch scholen gebouwd worden en medische hulpmiddelen komen.

We brachten ook een bezoek aan een Masaï dorp. De Masaï is een nomadenvolk die hun oude gebruiken in stand hebben gehouden. Ze leven in huizen die gemaakt zijn van gevlochten takken, modder en mest.

Olifanten bij Salt Lick Lodge

Bij een bezoek aan Kenia hoort automatisch ook een safari, die wij maakten door het East Tsavo Park. Twee dagen met een jeep door de savanne en zoveel mogelijk dieren spotten. We logeerden in een hotel op palen, waar de dieren onderdoor konden lopen. De vogels die op het dak zaten maakten een enorm kabaal, maar ik heb daar midden in de natuur als een roos geslapen.

Onder het ontbijt fladderen de vogels om je heen en moet je de apen, die gewoon in het wild leven, in de gaten houden anders wordt je tas (of hotelkamer) geplunderd! Rond het hotel liepen mannen rond met katapults om de ‘monkeys’ in de gaten te houden.

Op weg in Kenia

Twee weken Kenia gaat je niet in de koude kleren zitten. Je hebt eigenlijk zoveel te vertellen, dat je niet weet waar je moet beginnen. En zelfs na dit logje heb ik gevoel dat ik het land niet voldoende recht doe. Maar wat het belangrijkste is: ik heb nu met eigen ogen gezien dat onze stichting goed werk verricht in een land waar onze hulp nodig is. Wij hebben iets dat ze daar niet hebben: geld. Zij hebben iets dat wij hier niet hebben: het gevoel dat je onderdeel uitmaakt van alles wat er leeft, in plaats van het gevoel te hebben altijd maar achter de feiten aan te lopen. Kenianen met een burn-out zul je niet snel vinden. Gewoon omdat ze weten dat stressen toch niet helpt.

Ik maakte een kort filmpje in Kenia.